De moed van imperfectie – Brené Brown: boekrecensie

Een tijdje geleden refereerde ik in een blog al eens naar het boek “De moed van imperfectie” van Brené Brown. Daarin gaf ik ook aan binnenkort een review te schrijven over dit interessante en leerzame boek. Ik heb het inmiddels twee keer gelezen en het is dan ook tijd om de recensie definitief te schrijven.

Inleiding

In de eerste pagina’s van het boek beschrijft Brown haar eerdere research naar lastige emoties als schaamte, angst en kwetsbaarheid. Het wordt heel duidelijk dat deze dame heel veel tijd en energie heeft gestoken in het doen van gedegen onderzoek. Ze heeft hier haar levenswerk van gemaakt. Tijdens haar gesprekken met duizenden mensen kwam ze patronen tegen die haar inspireerden om dit specifieke boek te schrijven. Ze wilde weten hoe je kon leren ‘bezield te leven’ en in “De moed van imperfectie” wil ze met ons delen wat ze gedurende haar reis geleerd heeft.

Persoonlijke touch

Wat bijdraagt aan de kracht van dit boek, is het feit dat je de persoonlijke leerweg van Brené volgt terwijl je leest. Ze vertelt de lezer niet simpelweg wat we moeten doen, omdat zij het nou eenmaal beter weet dan de rest. Nee, in plaats daarvan stelt ze zich kwetsbaar en open op en deelt ze haar eigen moeizame traject en de dalen die ze zelf heeft gekend tijdens haar reis. Ze werd namelijk geïnspireerd om dit uitgebreide onderzoek te doen, vanwege haar eigen manier van leven en de muren waar ze continu tegenaan liep.

Referenties naar andere onderzoekers en schrijvers

Brené verwijst in haar boek regelmatig naar andere onderzoekers en schrijvers. Toch is dit boek niet een samenvatting van allerlei onderzoeken, want ze heeft op eigen kracht al heel veel nuttige en inspirerende informatie verzameld. De citaten waar ze naar refereert worden voornamelijk gebruikt ter ondersteuning van haar eigen bevindingen, maar ook af en toe omdat ze simpelweg beseft dat die ander het al op een dusdanig volledige manier heeft beschreven, dat zij het niet beter kan. En dat vind ik alleen maar bewonderenswaardig. Ze benadert hen niet als concurrenten, maar als gelijkwaardige collega’s die net als zijzelf nuttig werk leveren.

Nieuwe, verfrissende definities

Brown is erg fan van het schrijven van uitgebreide definities van woorden die velen vaak gebruiken zonder exact te weten wat er eigenlijk wordt bedoeld. Denk maar eens aan het woord liefde. Wat houdt dat nou exact in? In het boek staat een heel mooie omschrijving, die ze gebaseerd heeft op informatie uit tien jaar aan interviews met duizenden verschillende mensen.

En zo staan er nog veel meer interessante definities in het boek waarvan het de moeite waard is ze eens goed onder de loep te nemen.

De hoofdthema’s

Moed, compassie en verbondenheid komen gedurende het hele boek terug. Het zijn volgens Brown de gereedschappen die je nodig hebt tijdens je levenslange reis naar een bezield leven. Het zijn keuzes die je elke dag opnieuw zult moeten maken, maar waarmee je heel ver komt in het bereiken van authenticiteit, schaamtebestendigheid, zelfacceptatie, het stellen en respecteren van grenzen en het hebben van gelijkwaardige relaties.

De tweede helft van het boek deelt ze op in 10 verschillende wegwijzers, die je kunnen helpen te leren met hart en ziel en vervuld van eigenwaarde te leven en lief te hebben.

• Kies voor authenticiteit: laat je angst voor wat anderen vinden los.
• Heb meer compassie met jezelf: laat je perfectionisme los.
• Ontwikkel meer veerkracht: laat zelfverdoving en machteloosheid los.
• Cultiveer dankbaarheid en geluk: laat je gevoel van schaarste en je angst voor het duister los.
• Vertrouw op je intuïtie en durf te geloven: laat je behoefte aan zekerheid los.
• Geef je creativiteit de ruimte: laat de neiging jezelf met anderen te vergelijken los.
• Neem de tijd om te spelen en te rusten: laat uitputting als statussymbool en productiviteit als maatstaf voor eigenwaarde los.
• Breng kalmte en stilte in je leven: laat stress als leefstijl los.
• Streef naar zinvol werk: laat je onzekerheid en je opvattingen over wat je ‘zou moeten’ los.
• Lach, zing en dans: laat het idee dat je altijd beheerst moet zijn en ‘normaal’ moet doen los.

Wat betekent het boek voor mij?

De tien wegwijzers omschrijven voor mij exact wat ik graag zou willen bereiken in het leven. Het lezen van de titels van de wegwijzers op zich is al een eyeopener, maar door het gehele boek aandachtig te lezen, word je meegesleurd in het belang van al deze dingen voor je eigen geluk.

Het boek is een geweldige inspiratie om je manier van leven kritisch onder de loep te nemen en aan de slag te gaan met de handvatten die je worden aangereikt. Je krijgt zin om je open te stellen naar mensen, om te zien hoeveel je kunt bereiken door open en eerlijk te zijn en de wereld vol compassie tegemoet te gaan. Het boek geeft je de moed die we allemaal wel kunnen gebruiken, in een tijd waarin we voornamelijk bezig zijn ons aan te passen aan het standaard verwachtingspatroon van onze omgeving. De moed om terug te keren naar onszelf, te vertrouwen op onze unieke ik. In plaats van onszelf voorbij te rennen en continu het gevoel te hebben dat we niet onszelf kunnen zijn.

Welke passages maakten de meeste indruk op me?

Het gehele boek kon voor mijn gevoel wel voor mij geschreven zijn, maar een aantal passages waren bijzonder interessant voor mijzelf:

• Op pagina 40 schrijft ze: “Als we een waardeoordeel koppelen aan het ontvangen van hulp, dan koppelen we, bewust of onbewust, ook een waardeoordeel aan het geven van hulp.”
• Op pagina 45 schrijft Brown: “Aanpassing betekent (…) dat je je anders voordoet dan je werkelijk bent om geaccepteerd te worden, terwijl je, om het gevoel te hebben dat je er echt bij hoort, juist jezelf moet zijn.” Op pagina 79 staat hierover ook: “Als het mijn doel is om mezelf te blijven en ze mogen me niet, is het niet erg. Maar als het mijn doel is om aardig gevonden te worden en ze mogen me niet, heb ik een probleem.”
• Op pagina 98 schrijft Brown over zelfverdoving: “De behoefte om gevoelens van kwetsbaarheid, onbehagen en pijn van hun scherpe kantjes te ontdoen.” En op pagina 99 vervolgt ze: “…dat iedereen tot op zekere hoogte aan zelfverdoving doet, en dat verslaving een dwangmatige en chronische vorm hiervan is.”
• Op pagina 112 citeert Brown haar vriendin Lynne Twist, die het boek The Soul of Money schreef: “…dat we ons gevoel van schaarste niet kwijtraken door te streven naar overvloed, maar door te kiezen voor een gevoel van genoeg: (…) Genoeg is (…) een ervaring, een context die we zelf maken, een erkenning, de wetenschap dat er genoeg is en dat we genoeg zijn.”
• En op pagina 148 citeert ze uit de film Almost Famous (2000) (overigens een geweldig mooie film, vind ik zelf): “Het enige waardevolle in deze waardeloze wereld is wat je met iemand anders deelt als je niet cool bent.”

Conclusie

Het boek is zeer de moeite waard om te lezen als je worstelt met dingen als jezelf durven zijn, zelfverdoving (of verslaving) of het gevoel tekort te komen, als je een te gestrest leven leidt of als je interne criticus altijd extreem luid in je oor schreeuwt. Het boek kost € 17,95 bij bol.com (of € 13,99 als e-book), maar is ook op Marktplaats te vinden.

Brené Brown houdt overigens ook haar eigen blog bij: check ‘m hier.

— Wat vond jij van dit boek van Brené Brown? Of heb je een ander boek van haar (of over dit onderwerp) gelezen dat je van harte kunt aanbevelen? Laat het weten in de reacties! —