Eind juli schreef ik de blog “ontspannen doe je zo“, waarin ik een uitgebreide oefening met jullie deelde om de communicatie tussen geest en lichaam te optimaliseren. De afgelopen dagen was ik ziek en dwong de buikgriep me in bed en op de bank te blijven liggen. Afgewisseld met de nodige bezoekjes naar het toilet, uiteraard.
Op zulke momenten word je eigenlijk gedwongen om te luisteren naar je lichaam. Je kunt niet anders, want als je de signalen negeert en er tegenin gaat, voel je je alleen maar beroerder.
Hoe dan ook, een korte blog vandaag. Na een week radiostilte, omdat ik luisterde naar mijn lichaam én tijd had om naar mijn innerlijke stem te luisteren.
De zin van het leven
Ik weet niet of het per se daardoor komt, of door de serie die ik keek terwijl mijn buik rommelde, maar het deed me opnieuw nadenken over de zin van het leven. Ja, ik weet het, zweverig en filosofisch geneuzel, maar daarnaast ook het allerbelangrijkst wat er is. Zeker wanneer je worstelt met jezelf en niet weet wat je met jezelf aan moet. Dag in dag uit nadenkt over waar je naartoe wil, wat je wil bereiken. Maar vooral: waarom je dat wil bereiken?
En dat laatste wil ik nog wel eens vergeten. Dan denk ik alleen maar na over wat ik denk dat mijn omgeving van mij verwacht. Dan wil ik succesvol zijn, fulltime werken, geld verdienen, mijn huis op orde hebben, gezond en zuinig leven, voorbereid zijn op mijn pensioen, enzovoort. Het perfecte plaatje, voor de buitenwereld.
Kijk door de ogen van een vriend
Op zulke momenten helpt het om jezelf af te vragen wat je van je eigen omgeving verwacht. Van je partner, je vrienden en familie. En dan wordt het allemaal heel simpel. Je wil dat ze doen wat ze gelukkig maakt. Dat ze gezond zijn, goed voor zichzelf zorgen, genieten van de mooie dingen in het leven en elkaar steunen in moeilijkere tijden.
Ze falen niet op het moment dat ze geen baan hebben, of geen kinderwens hebben, drie jaar over een verbouwing doen of de afwas niet gedaan is. Daar denk je helemaal niet over na.
Als we tegen onszelf zouden praten zoals we tegen een wanhopende vriend doen, waren we stuk voor stuk allemaal veel gelukkiger, dat weet ik zeker.
Levensdoelen
En terwijl ik gisteravond op bed lag, vlak voor het slapen gaan, met Netflix op de achtergrond, wist ik wat de waarheid is.
1. Ik hóef geen doel te hebben
Een doel hebben is niet verplicht. Als ik over (hopelijk) tientallen jaren mijn laatste adem uitblaas, is alleen het volgende belangrijk:
- Heb ik liefde gevoeld, gegeven en ontvangen?
- Ben ik goed geweest voor mezelf en mijn omgeving?
Ik hoef mij tegenover niemand te verantwoorden na de dood. Zelfs al zou God bestaan, dan gaf hij niets om al die materialistische zaken waar ik me soms zo druk om lijk te maken.
2. Ik héb echter wel een doel
Dat ik geen doel hóef te hebben, betekent niet dat het leven doelloos wordt. Dat ik mijn baan ga opzeggen, mijn huis laat verslonzen en en erop los ga leven. Want ik heb mijn eigen doel. Eén doel dat binnen handbereik is en waar ik naartoe kan werken, zolang ik maar in mezelf geloof. En ik heb een lange weg te gaan, maar dat geeft helemaal niet. Want ik weet wel welke stappen ik moet nemen om er te komen. Dus ik ga ervoor.
En jij?
