Zo. Daar zit je dan, hè. Ik weet ’t nog goed. Worstelend met jezelf, je carrière, je lichaam, je gedachtes en emoties. Gisteren nog, dacht je: “Ooit ga ik dood, en eigenlijk is dat alles waar ik naartoe werk. Waarom zou ik me dan zo druk maken? Mijn jaren op deze aarde zijn een fractie, de ruimte die ik op deze aarde in neem evenwel.”
En direct daarna dacht je: “Wacht eens even. Als deze jaren alles zijn wat ik heb, dan moet ik er het beste van maken. Dan WIL ik er het beste van maken. En in plaats daarvan treuzel ik maar wat, ik ga er wel voor maar toch niet helemaal.”
En toen groeide dit idee. Om een brief te schrijven aan jezelf, vanuit de toekomst. Om jezelf een schop onder de kont te geven. Want in de toekomst ben je er, dan heb je bereikt wat je wilde bereiken en dat kan je veel eerder bereiken als je je best doet.
Nou, hier ben ik dan. Je brief van je toekomstige ik. Zit je? Oké.
Lieve Linda,
Ik schrijf je deze brief met rust in mijn hart en hoofd, mijn blote voeten in het gras en mijn ogen uitkijkend op ons prachtige huis, dat door de jaren heen heel wat transformaties heeft doorstaan. Als ik naar rechts kijk, zie ik manlief Pascal tussen zijn geliefde bloemen naast de vijver staan, met onze twee poezen ondeugend om hem heen cirkelend. Een licht briesje verkoelt mijn rimpelige huid die warm is van het zonlicht, terwijl ik een slok neem van mijn fruitige sangria waarbij de ijsklontjes vrolijk tegen elkaar tikken in het glas.
Op de achtergrond hoor ik een mix van zingende vogels in onze eigen tuin en een paar lachende kinderen die spelen in hun eigen tuinen, iets verderop. Ik kan een lichte glimlach niet onderdrukken, want ik weet; dit is waar jij van droomt, dit is jouw paradijs, jouw utopia. En ik kan je vertellen: het kan werkelijkheid worden. Ik ben het bewijs.
Sterker nog, vergelijkbare ervaringen heb je al regelmatig gehad. Maar er miste iets. Die rust in je hart, in je hoofd. En het ergste is; hoe meer haast je hebt, hoe langer alles duurt. Je bent zo druk bezig met willen, met dromen, wensen en verlangen, dat je geen tijd neemt om te dóen. Om te streven, te leven, je doelen te bereiken. Je kunt die reis niet overslaan, de reis is onderdeel van je bestemming. En elke dag is onderdeel van je reis.
Afvallen en gezond worden
En weet je, wat dat eten en dat afvallen betreft maak je nog altijd een denkfout. Je bent klaar met je therapie, je weet alles, maar nu moet je het nog dóen. En ik weet dat je onbewust denkt: ‘de dag dat ik stop is de dag dat ik vanaf dat moment alles moet laten. Nooit meer gezellig gebak kan eten of lui een zak chips open kan trekken.’ Je bent bang dat je dat nodig hebt, dat je dat gaat missen. Maar het leuke is – en dat weet ik, nu ik 80 ben – dat het juist alleen maar leuker wordt om dat stuk taart te eten of die zak hamka’s terwijl je Netflixt. Omdat het bijzonder is. Maak van dat toetje een af-en-toetje en het is meteen een stuk leuker, lekkerder, specialer.
Het enige dat je nu dus hoeft te doen is de stap te zetten. Gooi, net als 5 jaar geleden, alle ongezonde troep uit je huis en vervang dit voor groente, fruit, gezonde koolhydraten en natuurlijke producten. Ga op zoek naar leuke, gezonde recepten (je hebt er trouwens al genoeg voorhanden), maak koken leuk en doe het samen met Pascal.
Maak er weer een gewoonte van om enkele keren per week naar de sportschool te gaan en in de pauzes op het werk een stevige wandeling te maken. Je weet dat je je dan zo ontzettend veel beter voelt. En who cares dat je je in het begin in de sportschool wat bekeken voelt, door mensen die je al langer kennen en weten dat je het weer hebt laten verslonzen. Je bent ook maar eens mens, en niemand weet wat je hebt doorstaan de afgelopen jaren, wat maakte dat je je weer in deze ongewenste situatie bevindt. Wat belangrijk is, is wat je er nu aan doet om te veranderen. Voor JEZELF. Voor je gezondheid, niet om hoe je eruit ziet of zou willen zien. Vergeet dat helemaal, your smile is all you need!
Werk en vrije tijd
Je werkt om te leven, en dan liefst een beetje comfortabel met een leuk salaris elke maand. Dat salaris is echter niet het belangrijkst. Focus je op wat je leuk vindt, waar je uitdaging in vindt en wat iets toevoegt aan je toekomstmogelijkheden; je vaardigheden, kennis en ervaring.
Maak je niet druk over wat ze van je vinden als je een andere keuze maakt. Als jij je ergens niet prettig voelt, is het prima om op zoek te gaan naar iets nieuws. Dat zal niemand je kwalijk nemen, dat is rationeel gezien helemaal niet eerlijk. Als een werkgever niet tevreden is over jou of als er economische redenen zijn om niet verder met je te gaan, sta je ook op straat. That’s life, hoe hard het soms ook kan zijn.
En vergeet daarnaast niet dat er nog heel veel meer in het leven is waar je voldoening uit kunt halen. Ga dat vrijwilligerswerk doen dat je al zo lang wilt doen; je maakt niet alleen jezelf blij maar ook een ander. Neem die tekenlessen en maak tijd om cursussen te volgen waarvan je denkt dat ze je leven leuker, gemakkelijker en/of interessanter maken.
Tot slot
Als ik deze brief niet naar 2019 had gestuurd, maar naar 2016, had ik je naast deze adviezen nog heel wat tips moeten geven om te stoppen met piekeren, met zorgen maken, met alles tot in het eindeloze te overdenken. Dat heb je echter de afgelopen tijd zo vreselijk goed aangepakt, daar ben ik nog altijd trots op als ik eraan terug denk. Je bent een stuk meer ontspannen en hebt geleerd dingen los te laten. Weet dat je op de andere gebieden van je leven, waarin je nu nog worstelt, ook gaat leren loslaten. Ik ben het levende bewijs. Je kunt het. Succes!
Heel veel liefs,
Jezelf.
